Dit slaapverhaal is om het zenuwstelsel te kalmeren en de zintuigen te activeren. Zo komt een vol hoofd tot rust. Dit verhaal lees je voor met een zachte kalme stem, om bij weg te drijven naar dromenland.
De Zeemeermin en de Grot van Rust
Adem maar rustig in…
en langzaam weer uit…
Stel je voor dat je drijft op zacht, koel water…
en je lichaam wordt helemaal licht…
alsof je zweeft, gedragen door de zee…
Ver weg in een kalme oceaan, leeft een jonge zeemeermin.
Haar naam is Lira.
Ze heeft lange, glinsterende haren die dansen op de stroming,
en haar staart glanst als zilver en parelmoer in het zonlicht.
De ochtend is nog jong, en de zee is kalm en koel.
Lira zwemt langzaam door het water…
Ze voelt hoe het zachte, frisse water langs haar huid glijdt.
Elke beweging maakt haar lichter, rustiger…
Ze kijkt naar de vissen die vredig voorbij glijden…
hun schubben schitteren als kleine sterren in het blauw.
Ze zwemt langzaam naar boven,
en dan – heel zacht – breekt ze door het wateroppervlak.
Voor haar ligt een ronde, warme rots die net boven de zee uitsteekt.
Ze tilt zichzelf op, glijdt op de rots…
en voelt de zon op haar huid.
Het is warm…
Zacht…
Helend…
De zon verwarmt haar schouders… haar rug…
haar handen… haar gezicht…
Elke straal ontspant haar spieren nog een beetje meer.
Ze sluit haar ogen… en ademt diep in…
en langzaam uit…
Ze blijft daar liggen, in stilte,
luisterend naar het ruisen van de golven
en het zachte gefluister van de wind.
Na een tijdje voelt ze dat het tijd is voor iets nieuws.
Een duik, diep de oceaan in.
Ze glijdt weer van de rots,
het koele water omhelst haar opnieuw,
en ze duikt… dieper en dieper…
Terwijl ze zwemt, opent ze haar zintuigen…
Ze ziet het licht dat speels danst op de zeebodem…
Ze hoort het zachte klikken van schelpen, het zingen van walvissen in de verte…
Ze voelt het ritme van de stroming langs haar handen…
Ze ruikt de zilte, frisse geur van de zee…
En zelfs proeft ze een vleugje zout op haar lippen…
En dan, daar beneden,
vindt ze iets bijzonders:
een opening in de rotsen,
bedekt met koraal en zacht wiegend zeegras.
Nieuwsgierig zwemt ze naar binnen,
langzaam… zacht…
En daar is het –
een geheime grot, diep in de zee.
Binnen is het stil.
De muren glinsteren van kristal.
Blauw, paars, zachtgroen…
kleuren die kalmte brengen in haar hart.
In het midden van de grot is een zachte, ronde plek van zeezand.
Lira gaat liggen.
Het is alsof de grot haar fluistert:
Hier ben je veilig. Hier mag je rusten.
Ze sluit haar ogen…
Voelt haar adem langzaam en ritmisch gaan…
Voelt hoe haar lijf zwaar wordt, ontspannen…
Alsof de zee haar wiegt…
en de grot haar beschermt…
En terwijl ze daar ligt,
zweeft ze langzaam weg…
naar een plek van rust,
van stilte…
van diepe, heerlijke slaap…
Adem rustig in…
en uit…
Laat de dag los…
En slaap zacht…
Net als Lira, in haar magische grot…
die diep, diep onder de zee
op haar wacht… elke nacht weer…